Vreemd bed

Vrijdag was er een bruiloftsfeest van vrienden in de tuin van de ouders van de bruid. Heel lief kwamen ze me zeggen dat ze voor mij een bed hadden opgemaakt zodat ik tussendoor even een uurtje kon slapen. Als ik dat wilde.

Ik wuifde het aanbod aanvankelijk nonchalant weg, maar na de prosecco en de bruidstaart, en ruim voor het diner zou beginnen, lag ik opeens toch in een onbekend bed tussen knisperende lakentjes en hoorde ik de geluiden van buiten langzaam wegzweven. Een lome slaap kwam over me, en het voelde zo vertrouwd, in een vreemde slaapkamer, in iemand anders bed te liggen.

Als je als enig kind opgroeit, breng je heel wat tijd door in vreemde bedden.

Bij etentjes werd ik vaak in Het Grote Bed van het gastechtpaar gelegd.

Ik vond het heerlijk, weg uit de rokerige, saaie grote-mensen-ruimte en in een vreemde, koele slaapkamer. Zo vaak kom je niet in de slaapkamer van volwassenen als kind – en als volwassene trouwens ook niet – en ik vond het tegelijkertijd eng en leuk om alleen te liggen in een schemerige ruimte, met in de verte eet- en drinkgeluiden en gedempte gesprekken.

Een onbekend bed met vreemde geurtjes. De beste slaapkamers waren de slaapkamers waar parfumflesjes en potjes op het nachtkastje stonden waar ik dan heel stilletjes aan kon ruiken. Soms lag er een pijama onder een van de kussens. Een Vlucht Regenwulpen op het nachtkastje. Onder het bed stonden pantoffels, soms lagen er halters en een een enkele keer lag er een catalogus met artikelen die je kon bestellen, waarvan ik werkelijk geen idee had wat je er mee zou moeten doen.

De verscheidenheid aan klokken en wekkers in slaapkamers was groot. In sommige slaapkamers stond op ieder nachtkastje een eigen wekker, een reiswekkertje dat je kon uitklappen tot een soort driehoekje en in andere slaapkamers stond een opdringerig tikkende wekker met wijzers met groene uiteinden die licht gaven als de lampen uit waren.

Mooi vond ik de oranje ronde wekker met vier witte cijfers op zwarte lamellen. De lamellen zagen er een beetje uit als rolodexjes en de cijfers klapten in het midden om. Al voor de minuut om was, begon de klok aanstalten te maken om het bovenste gedeelte van het rechtercijfer om te klappen. Gefascineerd lag ik naar de wekker te kijken.

Krrrrrrr klik 22:21.

Krrrrrrr klik 22:22. Dat was het mooiste tijdstip, daar keek ik naar uit, al was de allermooiste overgang krrrrrrrr krrrrrrr rrrrrr klik klik klik klik naar 00:00.

Het begin van een nieuwe dag, in een vreemd bed. Maar meestal sliep ik dan al.

Mijn iPhone piepte dat het zeven uur was. Tijd om mijn pillen in te nemen.

En tijd om een beetje slaapdronken terug te keren naar het grote-mensen-feest.