Lieveheersbeestje

Sinds kort doe ik aan yoga. Yoga is goed voor je. Tenminste, dat heb ik vaak gehoord en gelezen, ook in verband met kanker. Gezond eten en yoga kunnen levensverlengend zijn, en nou, daar heb ik wel oren naar. Van de week wist iemand mij dreigend te melden dat hij had gelezen dat yoga juist levensgevaarlijk is en dat je er aan dood kunt gaan, al wist hij de details van het hoe en waarom niet meer.
Het heeft wel iets paradoxaals: mijn ontspannende yoga-uurtje is hiermee een vorm van thrill-seeking geworden.
Licht gespannen lag ik dus op mijn matje in de zonnige zolderruimte, hopend dat ik niet meteen bij mijn tweede yogales het loodje zou leggen. Ik hield nauwlettend in de gaten of ik nog ademde, en of mijn hartslag niet verontrustend hoog werd, en ondertussen probeerde ik goed op te letten waar ik mijn ledematen moest laten.
Toen ik met mijn rechterhand mijn linkerbeen, dat ik had gebogen over mijn rechterbeen, opzij duwde om mijn onderrug te draaien, zag ik een lieveheersbeestje dat landde op een balk van het plafond, vlak boven me.
Ik weet niet of het waar is, maar volgens mij brengen lieveheersbeestjes geluk.
Het mooie van dit soort bijgeloof is, is dat het werkt: omdat ik een lieveheersbeestje zie waarvan ik denk dat het geluk brengt, word ik blij, omdat ik dat denk. En omdat ik dat denk, brengt het geluk. Waarmee dus bewezen is dat lieveheersbeestjes inderdaad geluk brengen.
De zon straalde de ruimte in en het lieveheersbeestje wandelde langzaam over de witte balk.
Ik lag tevreden naar het lieveheersbeestje te kijken. Mijn lieveheersbeestje, want verder zag niemand hem, maar dat kwam waarschijnlijk vooral omdat het de bedoeling was dat je je ogen dicht hield bij de oefeningen.

Daarna moesten we een houding doen op onze buik en een soort stofzuigerbeweging maken. Toen ik me weer op mijn rug draaide, voor de afsluitende ontspanningsoefening, zag ik hem niet meer.
Teleurgesteld probeerde ik mijn hoofd te legen, te ontspannen. Wat jammer! Adem in, adem uit.
Ogen weer even open. Daar! Daar zat-ie! Ietsje verderop.
Een intens geluk maakte zich meester van mij. Tevreden sloot ik mijn ogen en probeerde te zijn in het hier en nu en verder nergens aan te denken.
Maar ik kon niet laten te denken dat ik: 1. bijna weer een yogales had overleefd 2. een lieveheersbeestje had ontdekt en 3. dat ik morgen waarschijnlijk vreselijke spierpijn zal hebben.