zaterdag 9 juni 2012

Schelp

Toen ik een jaar of acht was had ik een heel mooie, grote schelp. Een hoorn die van een ver tropisch strand kwam, met een exotisch uiterlijk, afgeronde stekels en heel mooie kleuren variƫrend van witrose tot zwartbruin.
Als je hem tegen je oor hield hoorde je het ruisen van je hartslag, maar ik dufde hem niet zo maar te pakken; ik was bang dat hij zou vallen en stuk zou gaan.
Meestal lag hij dus onaangeroerd op een plank in mijn kast, mooi te zijn. Soms pakte een vriendje of vriendinnetje dat kwam spelen hem wel eens op en dan zei ik: ‘Voorzichtig hoor’ of  ‘Pas op dat ie niet valt.’

Op een dag, toen ik me uitkleedde, en ondertussen iets wilde pakken uit de kast – multitasken zat er al jong in – viel de schelp met de smalle punt naar beneden uit de kast.
Heel bewust was ik me van de pijn. Een scherpe, heftige pijn. De grote zware schelp was recht op mijn grote teen gevallen, vlak boven het gewrichtje. De schelp was niet stuk zag ik tot mijn opluchting, maar dat maakte de pijn niet minder.
Ik besloot om niet te huilen. Behalve van de pijn, was ik me ook heel bewust van mijn keuze om niet te huilen. Ik realiseerde me dat ik voor het eerst in mijn leven niet zou huilen om iets dat zo veel pijn deed.
Ik beet op mijn onderlip en keek naar mijn teen, naar de wond die hevig bloedde.
Hinkelend ging ik naar mijn moeder, die een pleister op de wond deed. Ze was niet  onder de indruk dat ik niet huilde. Het maakte misschien zelfs dat ze mijn verwonding niet erg serieus nam. Ik zei helemaal niets, daarvoor had ik te veel pijn.

Mijn teen deed nog dagen lang pijn, maar ik voelde me wel heel groot. Ik was gegroeid, zo leek het, volwassener geworden. Grote mensen huilen ten slotte niet om alles wat ze pijn doet. Ik kon pijn hebben, en niet huilen als een klein kind.

Ik heb nog altijd een litteken op mijn rechter grote teen, van die ene keer dat ik besloot niet te huilen.







7 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven....zie het voor me, maar met name het laatste stukje maakt mij stil....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. We weten toch allang dat juist dat kind in ons de meest pure waarheid is. Huil maar, je bent groot genoeg!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een diepe wijsheid, je kunt besluiten iets toe te laten of het te laten voor wat het is.
    Hopelijk heb je niet zoveel pijn, want leuk is het niet. Vooral het weten waardoor maakt het een bedreigend iets in jouw geval.
    Veel sterkte en liefde gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Bibian,
    Ik volg je blog en heb nog niet eerder gereageerd. Ik bewonder de wijze waarop je je uitdrukt, herinneringen deelt en mij op jouw manier in de wereld om je heen weet mee te nemen. Vooral stukjes waarin je kids voorkomen raken me het meest.
    Veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Bibian, ik wil alleen maar even laten weten dat ik aan je denk!! Een hartelijke groet van mij!!

    BeantwoordenVerwijderen